Uchwała Nr 337/XXV/04

                                                           Rady Miejskiej w Lublińcu

                                                           z  dnia  28 września 2004 r.

W sprawie uznania za bezzasadne wezwania Pana Ludwika Tobora do uchylenia uchwał Rady Miejskiej w Lublińcu Nr 231/XVII/04 w sprawie przyjęcia rezygnacji z funkcji wiceprzewodniczącej Rady Miejskiej w Lublińcu i  Nr 234/XVIII/04 w prawie odwołania z funkcji wiceprzewodniczących Rady Miejskiej w Lublińcu z dnia 25 marca 2004 r.

            Na podstawie art. 18 ust. 1 oraz art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym ( Dz.U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 z późn. zm.) Rada Miejska w Lublińcu uchwala, co następuje:

§ 1

1.        Uznaje się za bezzasadne wezwanie Pana Ludwika Tobora zam. (informacja niejawna) do uchylenia uchwał:

      - nr 231/XVII/04 z dnia 25 marca 2004 r. w sprawie przyjęcia rezygnacji z funkcji       

         wiceprzewodniczącej Rady  Miejskiej w Lublińcu

            - nr 234/XVIII/04 z dnia 25 marca 2004 r. w prawie odwołania z funkcji

               wiceprzewodniczących Rady Miejskiej w Lublińcu .

  

      jako podjętych z naruszeniem art. 19 ustawy o samorządzie gminnym.

2.        Uzasadnienie wyrażonego w ust. 1 stanowiska Rady zawiera załącznik do uchwały.

§ 2

Uchwała wchodzi w życie z dniem podjęcia.

                       

                                                                                              Załącznik

                                                                                              do Uchwały Nr 337/XXV/04

                                                                                              Z dnia  28.09.2004 r.

UZASADNIENIE

             Pan  Ludwik  Tobor zam. (informacja niejawna) pismem z dnia 30.08.2004 r. wezwał Radę Miejską  w Lublińcu do wycofania z obrotu prawnego dwóch uchwał Rady Miejskiej podjętych na sesji w dniu 25 marca 2004 r.

Dotyczy to następujących uchwał:

  - Nr  231/XVII/04 z dnia 25 marca 2004 r. w sprawie przyjęcia rezygnacji z funkcji

     wiceprzewodniczącej Rady    Miejskiej w Lublińcu

        - Nr 234/XVIII/04 z dnia 25 marca 2004 r.  sprawie odwołania z funkcji

           wiceprzewodniczących Rady  Miejskiej w Lublińcu.

  

            Wymienione uchwały, zdaniem Pana Ludwika Tobora, podjęte zostały z naruszeniem art. 19 ustawy o samorządzie gminnym, ponieważ nie zastosowano właściwej formy głosowania. Na poparcie swojej argumentacji składający wezwanie powołał się na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 16.11.2000 r. sygn. akt II S.A./Wr 144/99, opublikowany  w  Orzecznictwie  Sądowym  w sprawach Samorządowych z 2001 r. Nr 1, poz. 14.

            Powołany wyrok dotyczył stanu faktycznego, w którym w związku ze złożeniem przez wiceprzewodniczącego rady w jednej z gmin rezygnacji z zajmowanej funkcji, Rada podjęła stosowną uchwałę w głosowaniu jawnym. NSA oddalił skargę gminy na rozstrzygnięcie wojewody stwierdzające nieważność tej uchwały.

            Zdaniem  tutejszej Rady wezwanie do uchylenia wymienionych uchwał jest niespójne i niekonsekwentne, ponieważ powołując się na niewłaściwą formę głosowania wezwanie powinno   dotyczyć   albo   pierwszej    uchwały,  albo  drugiej,  bowiem  ta  sama  przyczyna ( jawność głosowania zamiast tajności ) nie może, logicznie rozumując, być podstawą wezwania do uchylenia obydwu uchwał. Powołanie się na wyrok NSA  prowadzi do wniosku, iż wezwaniem Pana Ludwika Tobora może być objęta uchwała  o przyjęciu rezygnacji z funkcji wiceprzewodniczącej radnej Marii Dmitriew. Jednakże Rada, mając na uwadze zakres wezwania, wyrażając stanowisko określone w uchwale, analizowała i badała procedurę podjęcia obydwu uchwał, których wezwanie dotyczy.

            I tak, uchwała Nr 231/XVIII/04 w sprawie  przyjęcia rezygnacji z funkcji wiceprzewodniczącej Rady Miejskiej Marii Dmitriew z dnia 25.03.2004 r. podjęta została na podstawie art. 19 ust. 5 ustawy o samorządzie gminnym, w głosowaniu jawnym. Obecnych było 20 radnych, głosowało 20 radnych, w tym: 20 za przyjęciem rezygnacji.

Nie ma racji Pan Ludwik Tobor powołując się na wyżej wymieniony wyrok NSA, że uchwała ta podjęta została z naruszeniem prawa, ponieważ powinna była zostać podjęta w głosowaniu tajnym. Wyrok NSA zapadł w innym stanie prawnym, w którym nie znana była w ustawie o samorządzie  gminnym, instytucja  przyjęcia  rezygnacji. W  sprawie,  której  wyrok  dotyczył ( uchwała Rady gminy W. z dnia 04.12.1998 r. ) w związku ze złożeniem rezygnacji przez wiceprzewodniczącą rady Rada ta podjęła uchwałę jawnie, chociaż wobec wspomnianego wyżej braku regulacji była to uchwała o odwołaniu z funkcji, a taka zgodnie z art. 19 ust. 1 mogła zostać podjęta tylko w głosowaniu tajnym. Konsekwencją tego było stwierdzenie nieważności uchwały przez właściwego wojewodę, zaś skarga gminy na rozstrzygnięcie nadzorcze została oddalona.

            Nowelizacji art. 19 ustawy o samorządzie gminnym dokonano, być może ze względu na dostrzeżoną lukę prawną, ustawą z dnia 11 kwietnia 2001 r. o zmianie ustaw: o samorządzie gminnym, o samorządzie powiatowym, o samorządzie województwa, o administracji rządowej w województwie oraz o zmianie niektórych innych ustaw. ( Dz.U. Nr 45, poz. 497), która weszła w życie ( poza nielicznymi wyjątkami nie mającymi znaczenia w niniejszej sprawie) w dniu 30 maja 2001 r. W art. 19 dodano wówczas ust. 5 i 6, regulujące kwestię przyjęcia rezygnacji przewodniczącego lub wiceprzewodniczącego rady gminy. Zgodnie z tymi przepisami rada podejmuje uchwałę o przyjęciu rezygnacji nie później niż w ciągu 1 miesiąca od dnia złożenia rezygnacji, zaś niepodjęcie uchwały w tym terminie jest równoznaczne  z przyjęciem rezygnacji  przez radę gminy z upływem ostatniego dnia miesiąca , w którym uchwała powinna być podjęta. Art. 19 ust. 5 nie zawiera żadnej normy dotyczącej trybu głosowania, bądź odesłania do innego przepisu, jak ma to miejsce w przypadku odwołania na podstawie art. 19 ust. 4, który odsyła do trybu określonego w ust. 1, to znaczy bezwzględnej większości głosów w obecności co najmniej połowy ustawowego składu radu i tajności głosowania.

W związku z tym przy podjęciu uchwały o przyjęciu rezygnacji radnej M.Dmitriew zastosowanie miał, jako przepis ogólny art. 14 ustawy stanowiący, iż uchwały rady zapadają zwykłą większością głosów w obecności co najmniej połowy ustawowego składu rady, w głosowaniu jawnym. W takim też trybie uchwała ta została podjęta.

            Jeżeli chodzi zaś o uchwałę Nr 234/XVIII/04 w sprawie  odwołania z funkcji wiceprzewodniczących Radny Miejskiej w Lublińcu radnego Kazimierza Dłubałę  i radnego Jana Springwalda, podjęcie uchwał nastąpiło na skutek rozpatrzenia wniosku o ich odwołanie złożonego przez grupę 13 radnych. Tym samym został spełniony wymóg art. 19 ust. 4 ustawy, zgodnie z którym odwołanie przewodniczącego i wiceprzewodniczących następuje na wniosek co najmniej ¼ ustawowego składu rady gminy, ponieważ ¼ ustawowego składu Rady Miejskiej w Lublińcu ( 21 radnych ) wynosi 6. Dodatkowym wymogiem wymienionym w powołanym przepisie jest zachowanie trybu określonego w ust. 1 i taki tryb został zachowany, ponieważ głosowanie uchwały odbyło się tajnie przy następującej frekwencji i rozkładzie głosów:

Na ogólną liczbę 20 radnych, według listy obecności w sesji uczestniczyło 20 radnych, w głosowaniu brało udział 13 radnych, 7 radnych nie brało udziału w głosowaniu. Kart ważnych oddano 13.

W sprawie odwołania z funkcji wiceprzewodniczącego Kazimierza Dłubały: za odwołaniem głosowało 12 radnych , przeciw  głosowało 0 radnych,  wstrzymał się od głosu  1 radny.

W sprawie odwołania z funkcji wiceprzewodniczącego Jana Springwalda: za odwołaniem głosowało 12 radnych.

            Procedurę podejmowania obydwu uchwał odzwierciedla protokół z sesji Rady wraz z załącznikami.

            Ponadto Rada Miejska pragnie zwrócić uwagę, że prawidłowość podjęcia      uchwał była badana przez Wojewodę Śląskiego jako organ nadzoru, do którego ( na jego wezwanie ) został przesłany protokół z sesji z dnia 25 marca 2004 r. Organ ten nie stwierdził naruszenia prawa przy ich podejmowaniu.

            Odnosząc się do innych powołanych w wezwaniu orzeczeń NSA zdaniem Rady orzeczenia te nie mają znaczenia w niniejszej sprawie, ani też nie uzasadniają twierdzeń Pana Ludwika Tobora. Na przykład Postanowienie ( a nie wyrok ) NSA z 27.09.1990 r. SA/WN/952/90 dotyczyło uchwały w sprawie wyborów członka zarządu gminy i sąd stanął na stanowisku, iż uchwała taka mieści się w pojęciu spraw z zakresu administracji publicznej, bowiem dotyczy powołania (ewentualnie odwołania) określonej osoby do składu organu gminy. W niniejszej zaś sprawie kwestionowane przez składającego wezwanie uchwały dotyczą funkcji związanych wyłącznie z kierowaniem pracami Rady. Przewodniczący i wiceprzewodniczący rady nie tworzą jakiegoś organu gminy, którego decyzje mogą czy mogłyby mieć wpływ na interes prawny bądź uprawnienia członka wspólnoty samorządowej. Zadaniem przewodniczącego ( a w jego zastępstwie wiceprzewodniczącego ), określonym w art. 19, ust. 2 ustawy, jest „wyłącznie organizowanie prac rady oraz przewodniczenie obradom rady”. Tak więc w ocenie Rady uchwały z dnia 25 marca 2004 r. nie są uchwałami podjętymi w sprawach z zakresu administracji publicznej.

            Ponadto Pan Ludwik Tobor nie wykazał w jakikolwiek sposób, że przedmiotowe uchwały naruszyły jego interes prawny lub uprawnienie, czego wymaga art. 101, ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym. Należy bowiem stwierdzić, że uchwały interesu prawnego lub uprawnienia Pana Ludwika Tobora nie naruszyły. W tym miejscu warto przytoczyć wyrok NSA z 01.10.2001 r. sygn. Akt II S.A. 1436/01, powołany zresztą w wezwaniu. Mianowicie Sąd orzekł, iż pełnienie funkcji w organach samorządu czy legitymowanie się mandatem radnego nie ujmuje ani nie zwiększa uprawnień podmiotu określonego w art. 101, ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym. Odwołanie  zaś z funkcji w radzie lub organie wykonawczym daje odwołanej osobie możliwość skorzystania z ochrony w ramach konstrukcji unormowanej w art. 101, ust. 1, niezależnie od dochodzenia roszczeń ze stosunku pracy przed Sądem powszechnym., jeżeli taki stosunek został nawiązany. Komentarz co do zastosowania tego orzeczenia w sprawie wydaje się zbyteczny.

            Z kolei powołanie się na wyrok NSA z 19.01.2000 r. Sygn. Akt I S.A. 1670/99 również  nie  jest  uzasadnione,  ponieważ  dotyczył  on uchwały zarządu gminy o odwołaniu z funkcji dyrektora szkoły. Trudno nie wyrazić opinii, że funkcja dyrektora szkoły wiąże się z określonymi władnymi kompetencjami i uprawnieniami, które mogą mieć wpływ nie tylko na uczniów, ale i ich rodziców – mieszkańców. Dlatego też Sąd orzekł, że odwołanie dyrektora szkoły może naruszać interes mieszkańców, a interes ten ma walor interesu prawnego w rozumieniu art. 101 ust. 1 ustawy.

Analogia sytuacji opisanej w orzeczeniu NSA do niniejszej sprawy wydaje się jednakże zupełnie nieuzasadniona. Na poparcie takiego wniosku można posłużyć się z kolei następującymi orzeczeniami.

1) wyrok NSA z 1 lipca 1999 r. sygn. Akt II S.A./Ka2458/98 w sentencji którego Sąd stwierdził, iż „do wniesienia skargi na uchwałę rady gminy o wyborze przewodniczącego rady nie legitymuje powołanie się na naruszenie interesu prawnego, polegającego na zagrożeniu dla demokracji lokalnej”. Tu słuszna jest analogia do wyboru wiceprzewodniczącego rady jak i odwołania tych osób z funkcji.

2) Wyrok Sądu Najwyższego –Izba Pracy, Ubezpieczeń społecznych i Spraw Publicznych z dnia 7 marca 2003 r. sygn. Akt III RW 42/2002 zgodnie z którym wnoszący skargę w trybie art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym musi wykazać, że istnieje związek pomiędzy jego prawnie gwarantowaną sytuacją, a zaskarżoną uchwałą, polegający na tym, że uchwała narusza jego interes prawny lub uprawnienia albo jako indywidualnego podmiotu, albo też jako członka określonej wspólnoty samorządowej. Art. 101 ust. 1 ustawy nie daje bowiem podstawy do korzystania przez każdego  z prawa do wniesienia skargi w interesie publicznym. Pan Ludwik Tobor, przynajmniej na etapie niniejszego postępowania, związku takiego nie wykazał.

Reasumując powyższe, Rada Miejska w Lublińcu uznaje za zasadne stwierdzić, że:

- wymienione w wezwaniu Pana Ludwika Tobora uchwały nie zostały podjęte z naruszeniem 

   prawa,

- przedmiotowe uchwały nie mieszczą się w pojęciu uchwał podjętych w sprawach  z zakresu

  administracji publicznej,

- uchwały nie naruszają interesu prawnego lub uprawnienia Pana Ludwika Tobora, który

   takiego naruszenia zresztą nie wykazał.

      W związku z tym Rada Miejska w Lublińcu postanawia uznać wezwanie

Pana Ludwika Tobora za bezzasadne.

Powrót

Załączniki

  • Brak załączników w dokumencie.

Metryka dokumentu

ukryj
Tytuł dokumentu:Uchwała Nr 337/XXV/04 Rady Miejskiej w Lublińcu z dnia 28 września 2004 r.W sprawie uznania za bezzasadne wezwania Pana Ludwika Tobora do uchylenia uchwał RadyMiejskiej w Lublińcu Nr 231/XVII/0
Podmiot udostępniający informację:U.M. Lubliniec
Informację opublikował:Tomasz Kucharski
Data publikacji:01.10.2004 12:12
Wytworzył lub odpowiada za treść:
Data na dokumencie:Brak
Informację aktualizował:Andżelika Luba
Data aktualizacji:26.01.2011 08:48