Lubliniec, dn. 19.11.2010r.

WFP.3111/00302/R/2010


INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Burmistrz Miasta Lublińca, działając na podstawie art. 14j § 1 i art. 14c ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz art. 1a, ust. 1, pkt 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2010r. Nr 95, poz. 613), stwierdza, iż Pana stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 23 września 2010r. dotyczące opodatkowania podatkiem od nieruchomości gruntu oraz zadaszenia jest nieprawidłowe


Uzasadnienie


Wnioskiem z dnia 23 września 2010r., Podatnik wrócił się do tutejszego organu podatkowego o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej w zakresie opodatkowania podatkiem od nieruchomości (art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 12.01.1991r.
o podatkach i opłatach lokalnych – Dz. U z 2010r. Nr 95, poz. 613) zadaszenia z elementów stalowych oraz gruntu znajdującego się pod tym zadaszeniem


  1. STAN FAKTYCZNY


Podatnik posiada na terenie gminy Lubliniec gospodarstwo rolne o powierzchni 17,1521 hektarów fizycznych. Na terenie swojego gospodarstwa planuje otwarcie ośrodka jazdy konnej, który w ramach swojej działalności będzie się zajmował sportowym treningiem koni, rekreacją, hipoterapią oraz szkółką jeździecką (symbol PKD: 85.51.Z, 01.62.Z, 86.90.A, 93.11.Z) Niezbędnym elementem funkcjonowania ośrodka w czasie złych warunków atmosferycznych jest posiadanie terenu zadaszonego, którym ma być namiot
z elementów stalowych, przymocowanych do stóp betonowych za pomocą śrub. Na tę konstrukcję będzie naciągnięta plandeka. Całość tej konstrukcji będzie połączona z gruntem rozłącznie.


  1. STANOWISKO STRONY


Zdaniem podatnika, opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości winna podlegać tylko powierzchnia gruntu zadaszonego, gdyż zadaszenie tj. konstrukcja nie będzie związana z gruntem w sposób trwały a zadaszone podłoże będzie piaszczyste a nie betonowe.


  1. INTERPRETACJA PRAWNA


Zgodnie z art. 2, ust. 1 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegają grunty, budynki lub ich części oraz budowle lub ich części związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. Przez pojęcie „budynek” zgodnie z art. 1a, ust. 1 pkt 1 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych należy rozumieć – obiekt budowlany w rozumieniu przepisów prawa budowlanego, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundament i dach. Natomiast przez pojęcie „budowla” zgodnie z art. 1a, ust. 1, pkt 2 powołanej ustawy rozumie się – obiekt budowlany w rozumieniu przepisów prawa budowlanego niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, a także urządzenie budowlane w rozumieniu przepisów prawa budowlanego związane z obiektem budowlanym, które zapewnia możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem. Zgodnie z art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2006r. Nr 156, poz. 1118 z późn. zm.), obiektem budowlanym jest budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi, budowla stanowiąca całość techniczno-użytkową wraz z instalacjami i urządzeniami oraz obiekt małej architektury. Namiot niewątpliwie nie może zostać uznany za budynek z uwagi na brak trwałego związania z gruntem i fundamentów. Nie mieści się także w pojęciu „obiekty małej architektury”, przez które ustawodawca rozumie niewielkie obiekty, a w szczególności: 1) kultu religijnego jak: kapliczki, krzyże przydrożne, figury, 2) posągi, wodotryski i inne obiekty architektury ogrodowej, 3) użytkowe, służące rekreacji codziennej
i utrzymaniu porządku jak: piaskownice, huśtawki, drabinki, śmietniki. W prawie budowlanym każdy obiekt budowlany nie będący budynkiem lub obiektem małej architektury, jest uznawany za budowlę. Zgodnie z art. 3, pkt 5 prawa budowlanego – ustawodawca wyodrębnia grupę tymczasowych obiektów budowlanych, przez które rozumie się obiekty budowlane przeznaczone do czasowego użytkowania w okresie krótszym od ich trwałości technicznej, przewidziane do przeniesienia w inne miejsce lub rozbiórki, a także obiekty budowlane niepołączone trwale z gruntem jak: strzelnice, kioski uliczne, pawilony sprzedaży ulicznej i wystawowe, przykrycia namiotowe i powłoki pneumatyczne, urządzenia rozrywkowe, barakowozy, obiekty kontenerowe. Analiza wyżej cytowanej definicji tymczasowego obiektu budowlanego, uzasadnia twierdzenie, że jest to bez wątpienia obiekt budowlany, lecz o szczególnych cechach: przeznaczony do czasowego użytkowania, przewidziany do przeniesienia lub rozbiórki, a także nie połączony trwale z gruntem.

W związku z powyższym zdaniem tutejszego organu, namiot będący obiektem budowlanym w rozumieniu prawa budowlanego należy dla potrzeb opodatkowania podatkiem od nieruchomości klasyfikować jako budowlę i podlega on opodatkowaniu, jeżeli jest związany z prowadzeniem działalności gospodarczej.


Niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu jej wydania.


Na niniejszą interpretację przysługuje skarga do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację do usunięcia naruszenia prawa. Wezwanie wnosi się w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł dowiedzieć o wydaniu interpretacji. Termin do wniesienia skargi wynosi 30 dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu a w przypadku nie udzielenia odpowiedzi – 60 dni od dnia wezwania do naruszenia prawa.

Powrót

Załączniki

  • Brak załączników w dokumencie.

Metryka dokumentu

ukryj
Tytuł dokumentu:INTERPRETACJA INDYWIDUALNA Z DNIA 19 LISTOPADA 2010 ROKU
Podmiot udostępniający informację:
Informację opublikował:Mariusz Maciów
Data publikacji:24.11.2010 08:36
Wytworzył lub odpowiada za treść:
Data na dokumencie:Brak
Informację aktualizował:Mariusz Maciów
Data aktualizacji:24.11.2010 08:39