Lubliniec, dn. 19.11.2010r.
WFP.3111/00302/R/2010
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Burmistrz Miasta Lublińca, działając na podstawie art. 14j § 1 i art. 14c ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz art. 1a, ust. 1, pkt 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2010r. Nr 95, poz. 613), stwierdza, iż Pana stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 23 września 2010r. dotyczące opodatkowania podatkiem od nieruchomości gruntu oraz zadaszenia jest nieprawidłowe
Uzasadnienie
Wnioskiem z dnia 23 września 2010r., Podatnik wrócił
się do tutejszego organu podatkowego o udzielenie pisemnej
interpretacji indywidualnej w zakresie opodatkowania podatkiem od
nieruchomości (art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 12.01.1991r.
o
podatkach i opłatach lokalnych – Dz. U z 2010r. Nr 95, poz. 613)
zadaszenia z elementów stalowych oraz gruntu znajdującego się pod
tym zadaszeniem
STAN FAKTYCZNY
Podatnik posiada na terenie gminy Lubliniec gospodarstwo rolne o
powierzchni 17,1521 hektarów fizycznych. Na terenie swojego
gospodarstwa planuje otwarcie ośrodka jazdy konnej, który w ramach
swojej działalności będzie się zajmował sportowym treningiem
koni, rekreacją, hipoterapią oraz szkółką jeździecką (symbol
PKD: 85.51.Z, 01.62.Z, 86.90.A, 93.11.Z) Niezbędnym elementem
funkcjonowania ośrodka w czasie złych warunków atmosferycznych
jest posiadanie terenu zadaszonego, którym ma być namiot
z
elementów stalowych, przymocowanych do stóp betonowych za pomocą
śrub. Na tę konstrukcję będzie naciągnięta plandeka. Całość
tej konstrukcji będzie połączona z gruntem rozłącznie.
STANOWISKO STRONY
Zdaniem podatnika, opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości winna podlegać tylko powierzchnia gruntu zadaszonego, gdyż zadaszenie tj. konstrukcja nie będzie związana z gruntem w sposób trwały a zadaszone podłoże będzie piaszczyste a nie betonowe.
INTERPRETACJA PRAWNA
Zgodnie z art. 2, ust. 1 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych
opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegają grunty, budynki
lub ich części oraz budowle lub ich części związane z
prowadzeniem działalności gospodarczej. Przez pojęcie „budynek”
zgodnie z art. 1a, ust. 1 pkt 1 ustawy o podatkach i opłatach
lokalnych należy rozumieć – obiekt budowlany w rozumieniu
przepisów prawa budowlanego, który jest trwale związany z gruntem,
wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz
posiada fundament i dach. Natomiast przez pojęcie „budowla”
zgodnie z art. 1a, ust. 1, pkt 2 powołanej ustawy rozumie się –
obiekt budowlany w rozumieniu przepisów prawa budowlanego niebędący
budynkiem lub obiektem małej architektury, a także urządzenie
budowlane w rozumieniu przepisów prawa budowlanego związane z
obiektem budowlanym, które zapewnia możliwość użytkowania
obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem. Zgodnie z art. 3 pkt 1
ustawy z dnia 7 lipca 1994r.
Prawo budowlane (Dz. U. z 2006r. Nr 156, poz. 1118 z późn. zm.),
obiektem budowlanym jest budynek wraz z instalacjami i
urządzeniami technicznymi, budowla stanowiąca całość
techniczno-użytkową wraz z instalacjami i urządzeniami oraz obiekt
małej architektury. Namiot niewątpliwie nie może zostać uznany za
budynek z uwagi na brak trwałego związania z gruntem i fundamentów.
Nie mieści się także w pojęciu „obiekty małej architektury”,
przez które ustawodawca rozumie niewielkie obiekty, a w
szczególności: 1) kultu religijnego jak: kapliczki, krzyże
przydrożne, figury, 2) posągi, wodotryski i inne obiekty
architektury ogrodowej, 3) użytkowe, służące rekreacji codziennej
i utrzymaniu porządku jak: piaskownice, huśtawki, drabinki,
śmietniki. W prawie budowlanym każdy obiekt budowlany nie będący
budynkiem lub obiektem małej architektury, jest uznawany za budowlę.
Zgodnie z art. 3, pkt 5 prawa budowlanego – ustawodawca wyodrębnia
grupę tymczasowych obiektów budowlanych, przez które rozumie się
obiekty budowlane przeznaczone do czasowego użytkowania w okresie
krótszym od ich trwałości technicznej, przewidziane do
przeniesienia w inne miejsce lub rozbiórki, a także obiekty
budowlane niepołączone trwale z gruntem jak: strzelnice, kioski
uliczne, pawilony sprzedaży ulicznej i wystawowe, przykrycia
namiotowe i powłoki pneumatyczne, urządzenia rozrywkowe,
barakowozy, obiekty kontenerowe. Analiza wyżej cytowanej definicji
tymczasowego obiektu budowlanego, uzasadnia twierdzenie, że jest to
bez wątpienia obiekt budowlany, lecz o szczególnych cechach:
przeznaczony do czasowego użytkowania, przewidziany do przeniesienia
lub rozbiórki, a także nie połączony trwale z gruntem.
W związku z powyższym zdaniem tutejszego organu, namiot będący obiektem budowlanym w rozumieniu prawa budowlanego należy dla potrzeb opodatkowania podatkiem od nieruchomości klasyfikować jako budowlę i podlega on opodatkowaniu, jeżeli jest związany z prowadzeniem działalności gospodarczej.
Niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu jej wydania.
Na niniejszą interpretację przysługuje skarga do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację do usunięcia naruszenia prawa. Wezwanie wnosi się w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł dowiedzieć o wydaniu interpretacji. Termin do wniesienia skargi wynosi 30 dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu a w przypadku nie udzielenia odpowiedzi – 60 dni od dnia wezwania do naruszenia prawa.
Metryka dokumentu
ukryjTytuł dokumentu: | INTERPRETACJA INDYWIDUALNA Z DNIA 19 LISTOPADA 2010 ROKU |
---|---|
Podmiot udostępniający informację: | |
Informację opublikował: | Mariusz Maciów |
Data publikacji: | 24.11.2010 08:36 |
Wytworzył lub odpowiada za treść: | |
Data na dokumencie: | Brak |
Informację aktualizował: | Mariusz Maciów |
Data aktualizacji: | 24.11.2010 08:39 |